Δεν μπορεί να υπάρξει ευοίωνο μέλλον αν στηριχθεί στο άδικο και αντεργατικό παρόν

367

Την ανησυχία και την αγωνία του για το μέλλον της εργασίας εξέφρασε ο ΓΓ της ΠΕΟ Πάμπης Κυρίτσης στην τοποθέτηση του στα πλαίσια της ημερίδας που πραγματοποιήθηκε με αφορμή τα 100 χρόνια από την ίδρυση της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας (ILO). Στην ημερίδα που διοργανώθηκε την Τετάρτη 8 Μαΐου από το Υπουργείο Πρόνοιας, Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων σε συνεργασία με τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Λευκωσίας, συζητήθηκε το μέλλον της αγοράς εργασίας. 
Ενώ η συζήτηση είχε επικεντρωθεί από τους πλείστους ομιλητές στην εισαγωγή της ψηφιακής και ρομποτικής τεχνολογίας στην οικονομία, ο ΓΓ της ΠΕΟ προσέγγισε το θέμα ταξικά εστιάζοντας στο παρόν το οποίο προοιωνίζει ένα άσχημο μέλλον για τους εργαζόμενους.
Διερωτήθηκε αν μπορεί να οικοδομηθεί ένα ευοίωνο μέλλον εφόσον θα στηριχθεί σε ένα άδικο, αντιλαϊκό και σκληρά αντεργατικό παρόν, σημειώνοντας ότι «όταν οι κοινωνικές ανισότητες διευρύνονται και όταν μιλούμε για συλλογική διαπραγμάτευση μέσα από τα έγγραφα του ILO πρέπει την ίδια ώρα να λέμε ότι αυτό σημαίνει ότι η συλλογική σύμβαση θα υπερέχει των ατομικών και προσωπικών συμβολαίων», κάτι που δεν γίνεται στην ΕΕ και στην Κύπρο.
Ο Πάμπης Κυρίτσης εξέφρασε την ανησυχία και την αγωνία του για το μέλλον της εργασίας γιατί, όπως είπε, συνεχίζει να υπάρχει ένας εξόφθαλμος τραγέλαφος. «Ενώ η εφαρμογή της σύγχρονης τεχνολογίας αυξάνει ραγδαία τις παραγωγικές δυνατότητες και θα έπρεπε να απαλλάξει την ανθρωπότητα από τη φτώχεια, την παιδική εργασία και άλλα, βλέπουμε την ανισότητα να διευρύνεται», τόνισε χαρακτηριστικά ο ΓΓ της ΠΕΟ.

Θα έπρεπε να φροντίζουμε να έχουμε θεσμούς που να λένε ότι οι συλλογικές συμβάσεις που υπογράφουμε θα εφαρμόζονται, ανέφερε και πρόσθεσε ότι πέραν από τις διακηρύξεις και τις ευχές πρέπει να γίνει η κατοχύρωση της συλλογικής σύμβασης στην πράξη, μηχανισμοί επέκτασης των συλλογικών συμβάσεων, ελάχιστα όρια που δεν υπάρχουν και κοινωνική ασφάλιση για όλους η οποία απειλείται από την ανεργία, την αδήλωτη εργασία, τους χαμηλούς μισθούς και την απορρύθμιση.
Τόνισε παράλληλα ότι η Διεθνής Οργάνωση Εργασίας αποτελεί ένα πεδίο αγώνα για τους εργαζόμενους, για ένα κόσμο δικαιότερο.